ایمپلنت دندان چیست؟ | هزینه کاشت ایمپلنت دندان در سال 99

 

 

 

 

 

مدت زمان انجام عمل ایمپلنت ، به تعداد و پیچیدگی شرایط عمل بستگی دارد. 
ممکن است چند ایمپلنت دندان در یک عمل جراحی قرار داده شود که در این حالت ، زمان عمل ایمپلنت طولانی تر خواهد بود.
جراحی ایمپلنت معمولا تحت بی حسی موضعی انجام میشود و در این حالت درد کاملا در دهان شما ازبین خواهدرفت. 
ممکن است از یک آرام بخش استفاده کنید تا در طول عمل اضطرابتان ازبین برود و یه شما کمک میکند تا آرام باشید.
بعد از اینکه لثه کاملا بیحس شد. دندانپزشک یک برش در لثه شما به وجودآورده و یک سوراخ کوچک در استخوان فکتان ایجاد میکند و ایمپلنت در آن قرار داده میشود.
میتوان در شرایط خاص، کشیدن دندان آسیب دیده و جایگزینی ایمپلنت را طی یک جلسه انجام داد 
این روش ، ایمپلنت فوری یک جلسه ای است و همیشه قابل انجام نیست و فقط در “شرایط خاصی” قابل انجام است.
اگر این حالت قابل انجام نباشد، دندانپزشک ایمپلنت چند ماه (فک بالا 3-6 ماه و فک پایین 2-4 ماه) بعد از کشیدن دندان قرار میدهد تا استخوان فک زمان کافی برای ترمیم داشته باشد به این حالت “ایمپلنت تاخیری” میگویند.

در موارد نادر ممکن است نیاز باشد که عمل تحت بیهوشی انجام شود که در اینصورت عمل باید در مراکز خاص با تجهیزات خاص برای شما انجام خواهد شد . 
در این صورت بیمار، به طور کامل بیهوش میشود ودر طول عمل خواب خواهد بود.

ایمپلنت دندان فوری و تاخیری میتواند طی یک یا دو مرحله انجام شود
در روش یک مرحله ای میله و اتصالاتی که پروتز و ایمپلنت را متصل میکنند ، همزمان جایگزاری میشوند و بعد از پایان جراحی ، ضمائم آن در دهان قابل مشاهده است.
در روش دو مرحله ای ابتدا میله ، در زیر لثه قرار میگیرد، و بعد از مدتی (حدودا دو تا سه ماه) برای بهبود کامل لثه و استخوان بایستی صبر کنید.
بعد از گذشت زمان ، طی یک جراحی دیگر ، اتصالات به آن متصل میشود.

در هر دو شیوه ، پس از گذشت دو الی چهار ماه از جراحی اولیه ، پروتز نهایی آماده و تحویل میشود.
در طول این زمان ، امکان ساخت انواع پروتز شامل موقت، ثابت یا متحرک بسته به شرایط متغیر است و میتواند طی این دوران ، مشکلاتی مانند جویدن غذا و زیبایی که در اثر از دست رفتن دندان ایجاد شده ، تا حدودی بهبود پیدا کند.

 

بعد از انجام ایمپلنت ، ممکن است به استراحت نیاز داشته باشید تا اثر بیحسی کاملا رفع شود، یک بیحسی موضعی چند ساعت طول میکشد تا دهان و دندان شما به حالت اول بازگردد. 
شما ممکن است به مسکن نیاز داشته باشید تا اثر ناراحتی حاصل از بی حسی را ، برطرف کند.
معمولا بعد از عمل میتوانید به خانه برگردید ، اما اگر بیهوشی عمومی داشتید به یک همراه نیاز دارید تا شمارا برای رسیدن به خانه همراهی کند و تا 24 ساعت اول بهتر است دوست یا یکی از اشنایان مراقب شما باشد.
در چند روز بعد از ایمپلنت ، بهتر است از غذاهای نرم استفاده کنید. 
مراقب باشید تا زمانی که بیحسی کاملا از ناحیه دهانتان برطرف نشده، از غذاها و نوشیدنی های داغ استفاده نکنید. 
دهان خود را مثل همیشه با مسواک و نخ دندان تمیز نگه دارید. 
ممکن است برای تمیز کردن دندانها به مسواک ویژه ، نیاز داشته باشید.

 

کاربرد اولیه ایمپلنت ، جایگزینی دندان طبیعی است
ایمپلنت دندان ، تکیه گاه دندان های مصنوعی است: 
به دلیل ثبات و استحکام ایمپلنت ، از آنها به عنوان تکیه گاه برای دندان های مصنوعی استفاده می شود.
ایمپلنت جایگزینی مناسب برای همه دندان ها است : 
برای بیمارانی که همه دندان هایشان را به دلیل پوسیدگی یا بیماری لثه از دست داده اند، از جمله می توان به تکنیک All-On-4 اشاره کرد که توسط کمپانی سازنده آن نوبل بیوکر Nobel Biocare نام گذاری شده است. 
برای این تکنیک، تنها چهار ایمپلنت برای نگهداری همه دندان ها در فک بالا یا فک پایین کفایت می کند.

 

 

در درمان های ارتودنسی، می توانند به عنوان انکوریج (نقطه اتکا جهت اعمال نیرو به دندانها) بصورت موقت عمل کرده تا به جابجایی دندان به جایگاه دلخواه کمک کنند. 
مینی ایمپلنت ها کوچک هستند و. برای کمک به جابجایی دندانها به استخوان آرواره متصل می شوند و پس از آنکه درمان به نتیجه رسید، از فک خارج خواهند شد.
مینی ایمپلنت برای ارتودنسی:
در این شیوه ایمپلنت ها در مناطقی قرار می گیرند که استخوان استحکام کافی داشته باشد. 
پس از آن پروتز دندان به آن پیچ می شود. 
تکنیک All-On-4 جایگزین دندان مستحکم را برای فرد به وجود می آورد که در مقایسه با جایگزین های قدیمی مانند دندان های مصنوعی متحرک، احساسی همانند دندان طبیعی به فرد می دهد. 
بدون شک، این درمان در دندانپزشکی سبب شده است که گزینه های درمانی بیشتری برای جایگزین کردن یک یا چند دندان از دست رفته وجود داشته باشد که استحکام بیشتری در طول زمان دارند.

فک پایین سه ماه
فک بالا پنج ماه
این یک قانون کلی است که می تواند در شرایط مختلف تفاوت داشته باشد مثلا اگر در فک بالا ، لیفت سینوس انجام شده باشد بهتر است یک تا دو ماه بیشتر فرصت داده شود تا استخوان جدید به تراکم بیشتری برسد.

از دیگر مواردی که ممکن است نیاز به مدت زمان بیشتری باشد، انواع گرافت استخوانی و یا اسپیلیت کردن استخوان است.

برای ایمپلنت، باید تا سن 18 سالگی صبر کرد تا اسکلت صورت شکل کامل خود را پیدا کند. در غیر این صورت ممکن است در آینده به خاطر رشد فک و صورت ایمپلنت دندانی کوتاه تر به نظر برسد. 
در بعضی موارد اگر چند ایمپلنت دندانی در یک ناحیه کاشته شده باشد و پروتزی به شکل بریج روی ایمپلنت ها باشد مقاومت بریج مانع از رشد اسکلت در آن ناحیه خواهد شد و بیمار دچار دفرمتی صورت میشود 
پس از سن 18 سالگی هیچ محدودیتی  وجود ندارد و تا هر سنی  میتوان ایمپلنت دندانی را انجام رداد.

در سنین پایین تر میتوان ایمپلنت دندانی را برای تک دندان انجام داد، ولی باید پروتز ایمپلنت دندانی بعد از 18 سالگی تعویض شود تا اندازه آن با دندان های مجاور تناسب داشته باشد.

در صورتی که ایمپلنتها با طرحها و قطرها و زوایای مختلف از هم کاشته شوند ، بهتر است که با روکش آنی به یکدیگر متصل شوند و به صورت گروهی روکش شوند تا اینکه تک تک و به طور مجزا روکش شوند به این دلیل که میتوانند در تحمل فشارهای جویدن به کمک هم بیایند.

 

در بعضی موارد خاص اگر شرایط استخوانی خیلی مساعد باشد میتوان بلافاصله تاج را به ریشه کاشته شده متصل کرد ولی احتمال شکست درمان تا 20% افزایش می یابد.
برای انجام این کار باید عرض و طول استخوان ایده آل باشد و تراکم استخوان هم به حدی باشد که بتوان ایمپلنت را با نیروی 60 نیوتن بست. پروتز این ایمپلنت باید کوتاه باشد که در هنگام جویدن به فیکسچر فشار وارد نشود و نیز باید از جنس کامپوزیت یا آکریل باشد.

بهتر است ایمپلنت فوری فقط برای 6 دندان قدامی انجام میشود که جنبه زیبایی دارند  و در نواحی خلفی به خاطر افزایش فشار بهتر است که اینکار انجام نشود.

بعد از مدت پنج ماه روکش موقت با روکش اصلی تعویض میشود.

 

1- 6 دندان قدام بالا و یا فک پایین بصورت گروهی یا تک تک وجود حداقل 6 میلیمتر عرض استخوان

2- وجود حداقل 13 میلیمتر طول مفید استخوان

3- تیپ یک یا دو یا حداکثر 3 استخوانی ( از نظر تراکم)

4- گیر اولیه 35 الی 60 نیوتن

5- رعایت بهداشت دهان ودندان

6- عدم وجود براکسیزم ( دندان قروچه)

 

جلسات ملاقات با بیمار از ابتدا باید تشریح شود برای مثال کاشت یک واحد دندان در فک بالا  به ترتیب زیر است

جلسه اول          کاشت فیکسچر                                روز        1

جلسه دوم          بازکردن بخیه بعد از دو هفته                 روز       15

جلسه سوم         چکاپ  دو ماه بعد                            روز       75

جلسه چهارم       بستن هیلینگ یک ماه بعد                  روز       105

جلسه پنجم         قالبگیری بعد از پانزده روز                   روز      120

جلسه ششم      امتحان فریم  پنج روز بعد                    روز      125

جلسه هفتم        تحویل پروتز پنج روز بعد                     روز      135

این حداقل زمان لازم است اگر چینی قبل از گلیز امتحان شود و اگر چسب موقت زده شود دو جلسه اضافه می شود برای فک پایین این زمان دو ماه کوتاه تر است به همین خاطر سعی میکنیم که تا حد امکان درمانهای ایمپلنت دو فک را را با هم شروع کنیم  و یا فک بالا را زود تر از فک پایین شروع کنیم .

در صورتی که دو فک با هم احتیاج به ایمپلنت داشته باشد حتما با فک بالا شروع میکنیم  میتوانیم یک ماه صبر کنیم وبعد کار فک پایین را شروع میکنیم  و نهایتا سه ماه بعد از جراحی اول اقدام به بستن هیلینگ میکنیم.

بسیاری از بیماران میگویند که ترجیح میدهیم کاشت دندان را از یک فک شروع کنیم و اگر رضایت بخش و راحت بود در ناحیه دیگر شروع خواهیم کرد ولی تجربه نشان داده که همه این افراد موقع تحویل کارشان می گویند ای کاش تمام نواحی را با هم شروع کرده بودیم چون همیشه نتیجه کار رضایت بخش است این وظیفه دندانپزشک است که اعتماد بیمار را جلب کند که نهایتا در پنج ماه کلیه کارهای ایمپلنتی تمام شود و تعداد ویزیت های بیمار به حداقل برسد.

انجام اینکار موجب ایجاد پلان اکلوزالی بهتر، تقسیم فضای ایده آل تر و یکنواختی رنگ واندازه و قرینه سازی مناسب تر می شود.

 

 

سینوس گونه ای حفره خالی دو فک بالا است که با کشیده شدن دندان های زیر آن بزرگ میشود و فضای کاشت ایمپلنت را کاهش می دهد. در این موارد باید فضای ایجاد شده با پیوند استخوان پر شود تا بتوان ایمپلنت را در استخوان جدید کاشت به این عمل سینوس لیفت می گویند که به دو صورت انجام میشود.

سینوس لیفت بسته (Close Sinus Lift) :

جراحی سینوس بسته در جابیکه حداکثر به سه تا پنج میلیمتر فضا احتیاج است انجام می شود وایجاد فضای بیشتر از آن باید به روش سینوس لیفت باز انجام میشود. که این روش همزمان با کاشت ایمپلنت انجام می شود و پس از آن حداقل شش ماه باید صبر کرد.

سینوس لیفت باز (Open sinus Lift) :

جراحی سینوس باز در جاییکه به بیش از سه میلیمتر فضا جهت کاشت ایمپلنت احتیاج است انجام می شود و معمولا به گونه ای انجام می شود که ابتدا جراحی سینوس انجام شده و پس از گذشت حداقل 4 ماه از زمان جراحی کاشت ایمپلنت در ناحیه سینوس انجام میشود که معمولا این مرحله نیاز به انجام جراحی سینوس بسته نیز دارد .

 

رادیوگرافی مورد نیاز جهت تشخیص عرض استخوان (CBCT) است با این تصاویر علاوه برعرض استخوان رابطه عصب تحتانی فکی و چانه ای و سینوس ماگزیلا و همینطور زاویه استخوان دیده می شود.

توجه داشته باشیم که بهترین رادیوگراف هم میتواند خطا داشته باشد و نباید صد در صد به آن اکتفا کرد و باید مشاهدات بالینی در نظر گرفته شود و در صورت نیاز در حین جراحی باید رادیو گراف تکمیلی انجام شود.

شناسایی تیپهای مختلف استخوان جهت تخمین طول ایمپلنت :

شناسایی تیپ های مختلف استخوان در حین کار یک امر تجربی است ما این تجربه را در حین بیرون آوردن دندان پیدا کرده ایم همینطور در موقع دریل کردن استخوان هم میتوان قضاوت کرد که استخوان از چه نوعی است.

 

این استخوان بسیار متراکم بوده طوری که پیچش ایمپلنت درون آن به سختی انجام  میشود یس بنا بر  این سایز حفره ایجاد  شده باید نزدیک  به  سایز ایمپلنت باشد تا تنش بیش از حد بین فیکسچر ایمپلنت و استخوان وجود نداشته باشد فشار بیش تر از 60 نیوتن میتواند منجر به عدم خون رسانی شود و در نتیجه ایمپلنت جوش نخورد .بعلاوه اصطکاک بیش از حد فیکسچر با استخوان میتواند موجب ساییده گی فیکسچر ایمپلن  بشود و در نتیجه اتصال مطلوبی بین  فیکسچر و استخوان ایجاد نمی گردد .

 

این نوع استخوان هم از تراکم بالایی بر خوردار است و حفره بایستی به اندازه ایمپلنت ایجاد شود با این تفاوت که دریل آخر فقط در ناحیه کرست استخوان (قسمت فوقانی)  وارد میشود تا ایمپلنت گیر اولیه مناسبی داشته باشد.

 

این نوع استخوان تراکم کمتری دارد و برای این نوع استخوان باید آخرین دریل حذف شود تا اینکه پیچش ایمپلنت باعث افزایش تراکم استخوان شود   و گیر مناسبی ایجاد شود .

بعضی وقت ها استخوان کرست مقاومی دارد ولی داخلی استخوان ضعیف است  در این مواقع لازم است دو دریل آخر حذف شوند یا فقط در ناحیه کرست دریل استفاده شود بنابر این بررسی اولیه استخوان بسیار امر حیاتی جهت موفقیت همان ایمپلنت محسوب می شود.

 

این کم تراکم ترین نوع استخوان  است که ازدریل فقط برای ایجاد یک روزنه   جهت ورود فیکسچر استفاده میشود و بقیه حفره توسط استوتوم یا خود ایمپلنت ایجاد میشود تا استخوان به اندازه کافی متراکم شود شاید در برخی موارد لازم باشد از پودر استخوان هم استفاده کرد.

 

این استخوانی است که هنوز کاملا شکل نگرفته وفقط زمانی میتوان در آن ایمپلنت کرد که استخوان پر تراکمی در انتهای استخوان تازه شکل گرفته  وجود داشته باشد که بتوان فیکسچر را به آن متصل کرد. و در کل انجام جراحی و کاشت ایمپلنت در این ناحیه توصیه نمی شود.

 

پیوند استخوان
اگر استخوان فک شما به اندازه کافی تراکم نداشته نباشد یا خیلی نرم باشد ، ممکن است قبل از انجام عمل جراحی ایمپلنت دندان به پیوند استخوان احتیاج پیدا کنید. 
پیوند استخوان به این دلیل است که در فرایند عمل جویدن ، دهان شما فشار زیادی به استخوان شما وارد می کند و اگر استخوان نتواند ایمپلنت را تحمل کند ، احتمالاً عمل جراحی ایمپلنت با شکست مواجه می شود. 
پیوند استخوان می تواند پایه محکم تری برای ایمپلنت داشته باشد.
چندین ماده پیوند استخوان وجود دارد که می توان از آنها برای بازسازی استخوان فک استفاده کرد.
این گزینه ها ممکن است شامل پیوند استخوان طبیعی مانند استفاده از استخوان محل دیگری از بدن یا پیوند استخوان مصنوعی مانند مواد جایگزین استخوان که می تواند ساختارهای حمایتی برای رشد استخوان جدید باشد 
ممکن است بازسازی استخوان  چندین ماه طول بکشد تا استخوان جدید برای پشتیبانی از کاشت دندان آماده شود. 
در برخی از موارد ، شما فقط نیاز به پیوند استخوانی جزئی دارید که این کار می تواند همزمان با عمل جراحی ایمپلنت انجام شود. 

در حین جراحی برای قرار دادن ایمپلنت دندان ، متخصص ایمپلنت،  دهان شما را برای ایجاد شکاف در لثه و در محل استخوان جراحی می کند. 
در شکافی که در استخوان فک ایجاد شده است قسمت فلزی ایمپلنت دندان (پایه تیتانیوم) قرار می گیرد. 
از آنجایی که پایه ی ایمپلنت به عنوان ریشه دندان عمل می کند ، در عمق استخوان کاشته می شود.
در این مرحله ، در دهان شما شکافی برای دندان جدید وجود دارد که هنوز جایگزین نشده است. 
در صورت لزوم می توان یک نوع پروتز موقت جزئی را برای حفظ ظاهر قرار داد. 
می توانید این پروتز را هنگام تمیز کردن و هنگامی که خواب هستید، بردارید.

 

 

اگر درد شدیدی دارید،  از مسکنهای با دوز بالا مانند پاراستامول یا ایپوبروفن استفاده کنید
متخصص معالج ممکن است با تجویز آنتی بیوتیک و دهانشویه ضد عفونی کننده ، از شما بخواهد تا خطر عفونی شدن را کاهش دهد. 
چند ماه پس از انجام عمل ، بهتر است که به طور مکرر توسط دندانپزشک معاینه شوید تا اطمینان پیدا کنید که در طول دوره نقاهت مشکل خاصی وجود ندارد.
مدت زمان لازم برای بهبودی ، با توجه به شرایط دهان و دندانها و همچنین روش درمان دندانپزشک متفاوت است. 
در این مدت بهتر است که دستورالعمل های دندانپزشک را رعایت کنید.
بعد از تحویل پروتز های نهایی ، مجموعه ایمپلنت و پروتزها میتواند عملکرد مشابه دندانهای طبیعی شما را داشته باشند و شما میتوانید به طور عادی غذا بخورید.
شما باید حتما حداقل روزی دو بار از نخ دندان استفاده کنید و مسواک بزنید تا از سالم ماندن دندان ها و ایمپلنتها مطمئن شوید و دندانپزشک خود را به طور منظم ببینید

اگر پروتز های متصل به آن آسیب دید دندانپزشک شما احتمالا می تواند آن را تعمیر کند. در غیر اینصورت پروتز تعویض خواهد شد.
اگر ایمپلنت شما آسیب ببیند ، ممکن است دندانپزشک بتواند ان را تعمیر کند. 

 

 

جراحی و موارد مربوط به آن ، خطرات خاص خود را دارد. 
پیش از انجام جراحی و امور مرتبط به ایمپلنت ، از دندانپزشک معالج خود بخواهید که خطرات کار را به طور کامل برای شما توضیح دهد.
ممکن است پس از انجام عمل ایمپلنت، دچار عوارض جانبی خفیف و موقتی شوید. 
این عوارض جانبی می تواند شامل تورم و احساس ناخوشایند در اطراف آن باشد. 
عوارض جانبی مشکلاتی هستند که هنگام عمل یا بعد از آن اتفاق می افتد. 
بیشترین عارضه ای که پس از هر جراحی احتمال وقوع آن می رود، خونریزی زیاد و واکنش به بیحسی یا بیهوشی است. 
عصب هایی که به صورت شما عصب دهی میکنند، رشته های عصبی فک پایین را نیز پشتیبانی می کنند. 
این رشته های عصبی دندانها، لثه و لب پایین شما را تحت پوشش دارند. 
اگر این اعصاب آسیب ببینند ممکن است در این نواحی احساس سوزن سوزن شدن، بیحسی موقت و یا گاهی بیحسی دائمی داشته باشید.
احساس درد شدید در این نواحی ممکن است وجود داشته باشد
عکس های رادیوگرافی و سی تی اسکن میتواند به داندانپزشک کمک کند که جایگاه رشته های عصبی در استخوان فک را مشاهده و خطرات احتمالی را به حداقل برساند.
در صورتی که به درستی با استخوان فک ادغام نشود، ممکن است که ایمپلنت شل شود. 
این اتفاق معمولا درد ندارد، اما مشکل بزرگ این خواهد بود که ایمپلنت نمی تواند پروتز ها را ساپورت کند. 
در این صورت عمل دوباره انجام خواهد شد.
دندانپزشک توصیه می کند که به طور منظم ، ایمپلنت را چک کنید تا از سلامت آن مطمئن شوید. 
از عوارض مهم دیگر آن ، صدمه دیدن رشته های عصبی است.
این اتفاق خیلی نادر است ، اما ممکن است دندانپزشک در مواردی هنگام ایجاد حفره در استخوان ، به اعصاب آسیب برساند و به این ترتیب بیمار دچار بیحسی شود. 
در اغلب اوقات این بیحسی پس از چند ماه از بین خواهد رفت.

مزایای مهم این درمان عبارتند از :
1. یکی از مزایای مهم ، ظاهر بسیار زیبا و طبیعی آن است.
 ایمپلنت ها به دندان های طبیعی بسیار شبیه هستند و از آنجا که در استخوان فک محکم می شوند ماندگاری بیشتری دارند.
2. تاثیر گذاری مثبت در گفتار و صحبت کردن بیمار از دیگر مزیت های دیگر آن هستند، 
با حرکت کردن دندان های لق در دهان ممکن است موجب کاستن صحبت کردن افراد شود.
ایمپلنت به شما اجازه می دهد با اعتماد به نفس بیشتر و به بهترین شکل با دیگران ارتباط برقرار کنید.
اعتماد به نفس شما را بسیار بالاتر میبرد و  لبخند زیباتری برای شما بوجود خواهد آورد
3. به این دلیل که ایمپلنت یک عضو ثابت است، این روش ناراحتی پروتز های متحرک را بوجود نمی آورند و جزئی از دهان شما خواهد بود.
4. پروتز های متحرک میتوانند در هنگام غذا خوردن ، ناراحتی هایی برای شما ایجاد کنند اما با این درمان شما میتوانید غذاهای مورد علاقه خودتان را با لذت و بدون درد میل کنید
6. با این روش ، نیازی به استفاده از دندان های دیگر ندارید ، از آنجا که دندان های مجاور برای حمایت به کار گرفته نشده اند، بیشتر دندان های شما دست نخورده باقی می مانند

7. طول عمر ایمپلنت بسیار زیاد است و سال ها قابل استفاده خواهند بود. 
با مراقبت خوب، بسیاری از آنها یک عمر قابل استفاده است.
8. تنها مزیت پروتز های متحرک ، قابلیت جا به جایی است. اما ایمپلنت ها با پایه های محکم، نه نیاز به چسب های آلوده دارند و نه آزار دهنده هستند.